Topologia magistrali – do niedawna była jedną z najpopularniejszych topologii
sieciowych. Składa się z wielu komputerów przyłączonych do wspólnego kabla koncentrycznego.

Topologia gwiazdy – zawiera centralny koncentrator połączony ze wszystkimi komputerami
użytkowników za pomocą kabli skrętkowych. Cały ruch w sieci odbywa się przez koncentrator lub
przełącznik. W stosunku do pozostałych topologii, struktura gwiazdy ma parę zalet. Jedną z nich jest łatwość konserwacji i łatwiejsza diagnostyka.

Topologia rozszerzonej gwiazdy – to obecnie najczęściej stosowana topologia sieciowa. Umożliwia dużą skalowalność, zwłaszcza gdy są stosowane przełączniki jako węzły centralne.

Topologia pierścienia – wiele stacji roboczych łączy się za pomocą jednego nośnika informacji
w zamknięty pierścień. Okablowanie nie ma żadnych zakończeń, bo tworzy pełny krąg. Każdy węzeł
włączony do pierścienia działa jak wzmacniak, wyrównując poziom sygnału między stacjami. Dane poruszają się w pierścieniu w jednym kierunku, przechodząc przez każdy węzeł. Jedną z zalet topologii pierścienia jest niewielka potrzebna długość kabla, co obniża koszty instalacji.

Topologia siatki – jest stosowana w rozwiązaniach nadmiarowych (redundantnych), aby
zapewnić bardzo wysoki poziom niezawodności. W topologii tej urządzenia sieciowe są połączone ze sobą
każdy z każdym.

Topologia hierarchiczna – (zwana również topologią drzewa lub rozproszonej gwiazdy) jest utworzona z wielu magistrali liniowych połączonych łańcuchowo. Zasada jej działania polega na dublowaniu poszczególnych magistrali. Początkowa pierwszą magistralę liniową dołącza się do koncentratora , dzieląc ją na dwie lub więcej magistral za pomocą przewodów koncentrycznych – w ten sposób powstają kolejne magistrale.